نیمه شعبان رسید و عید مستان آمده

عــطــر نفـــس بقــیــــــــــــــة الـلــه آمــد

بـا جلــوه سجـاد و ابـوالفـضـل و حسـیـن

یک مـاه و سـه خورشیــد در ایـن مـاه  آمـد

هر چند شوق دیدار آن امام دور از نظر، زمان و مکان را از بین برده ، ولی با نزدیک شدن نیمه شعبان،
توجهات شیعیان به منجی عالم بشریت بیشتر می شود، تا جائیکه رسانه ملی و
مراکز فرهنگی در آن روز برنامه هزار ختم قرآن به نیت تعجیل در فرج ولی عصر
(عج) برگزار می کنند.

شب
میلاد آن بزرگوار شهرها چراغان می شود و در شهرهای بزرگ نور افشانی صورت
می گیرد، سیل مشتاقان راهی مسجد مقدس جمکران می شوند، اتوبان تهران قم تحت
این حرکت بزرگ در ترافیک بی سابقه ای قرار می گیرد، خیابانهای منتهی به
جمکران در شهر قم غلغله است، بسیاری از دوستداران و شیفتگان از قم تا مسجد
مقدس جمکران را با پای برهنه طی می کنند، پرچمهای رنگی که هر یک نشان دسته
و هیئتی است در گوشه گوشه مسجد چشمها را می نوازد، اطراف مسجد نورافشانی
می شود، چراغهای رنگی سرتاسر مسجد را روشن کرده، نقل و شیرینی و نذورات در
معابر و مساجد سراسر کشور بویژه مسجد جمکران توزیع میگردد.

راستی این چه نیروئی است که با نزدیک شدن نیمه شعبان این همه شور و شوق در بین شیعیان ایجاد می کند؟

در
مورد ایام عزای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در روایات اهلبیت آمده که: در
قتل حسین بن علی حرارتی است در قلوب مومنین که هرگز سرد نمی شود، شاید
همان حرارت در وجود مقدس حضرت ولی عصر(ارواحنا فداه) وجود دارد که این همه
تحرک دیده می شود.

ایام
خاص تأثیر خاص دارند، مثلاً در ایام محرم مردم سوگوارند و کمتر تمایل به
گناه دارند، و در ایام ماه مبارک رمضان نیز که غالب مردم روزه دارند، جرم
و جنایت کمتری گزارش می شود؛ در اعیاد اهلبیت مثل عید غدیر، عید سیزده
رجب، سوم شعبان و نیمه شعبان، بعثت و.... قلب مومنین شاد است و در محافل مومنین و مساجد شادی موج می زند.

در
روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرموده اند: شیعیان ما از
زیادی طینت ما آفریده شده اند، در شادی ما شادند، و در اندوه ما
اندوهگینند.

ایام
شادی اهلبیت در ماه شعبان بیشتر از سایر ماه هاست و گل سرسبد هستی در نیمه
این ماه دیده به جهان گشوده و دیده های منتظر همچنان چشم بر راه است تا
یار بیاید.

به امید دیدار آن ولی خدا و اقامه نماز به امامت آن حضرت إن شاءَ الله